قوانین آپارتمان نشینی
آپارتمان نشینی سبک معماری شهری را عوض کرده است. ساختمان های چند طبقه و از همه مهمتر جمعیتی که بدون نسبت باید در یک ساختمان زندگی کنند باعث شده است تا تفاوت فرهنگها و تفاوت دیدگاه ها مشکل آفرین شود. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، مشکلات آپارتمان نشینی همچنین اختلاف میان همسایگان به دلیل نادیده گرفتن حقوق یکدیگر و توافق نداشتن ساکنان در نحوه استفاده از مشاع ها است. از دلایل این اختلافات می توان به وجود سلیقه های گوناگون، فرهنگ ها و اختلاف محسوس اجتماعی میان ساکنان است که تبدیل به چالش های سبک زندگی آپارتمان نشینی می شود.
از آن جایی که هر چیزی قوانین و آداب خاص خود را دارد در مورد فرهنگ زندگی و آپارتمان نشینی نیز آداب و قوانینی وجود دارد که با دانستن و رعایت کردن آن ها می توانید علاوه بر این که زندگی را برای خودتان بهتر می کنید، سبب رضایت همسایگان و اطرافیانتان نیز شوید.در این مقاله ما قصد داریم در خصوص 50 مورد از مهمترین قوانین آپارتمان نشینی صحبت کنیم. که بعد از مطالعه این مقاله و با یادگیری اصول صحیح زندگی در ساختمان و آپارتمان امکان به وجود آمدن مشکل به صفر می رسد. پس تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
برای مطالعه مقاله رفع مشکل املاک فاقد سند! کلیک کنید.
قسمت های مشاع ساختمان را بشناسید
یکی از قسمت های پر چالش و بحث‌برانگیز ساختمان نواحی مشاع هستند که همیشه افراد بر سر این که چگونه از این قسمت های مشاع استفاده کنند و یا در صورت خرابی و به وجود آمدن هزینه چه کسی باید هزینه آن را بپردازد، به مشکل بر می خورند.
مشاع در واقع یک اصطلاح حقوقی است و برای قسمت های مشخص از ساختمان که در سند مالکیت آن برای کسی ذکر نشده است استفاده می شود. بنابراین این که چه بخشی از ساختمان مشاع است، نسبت به سند مالکیت تعیین می شود. اما به طور معمول بخش های زیر جز مشاعات ساختمان حساب می شوند:
- پشت بام
- راه رو ها و پنجره های آن
- ورودی پارکینگ
- پارکینگ اضافی
- پله ها
- تاسیسات مشترک مانند پمپ آب
- انشعاب های مشترک
- حیاط و باغچه
- لابی
- سیستم های گرمایشی و سرمایشی (در صورت همگانی بودن تاسیسات آن)
- آسانسور
- چاه
- سیم های برق و برق مشترک
- اسکلت ساختمان
- حیاط خلوت
- لوله ها
- اتاق سرایدار
30 قانون رایج آپارتمان نشینی
۱- شما فقط اختیار واحدی را دارید که مالک آن هستید. از قوانین مهم آپارتمان نشینی این است که بدانید حق دخالت در زندگی دیگر واحد‌ها را ندارید و نباید در زندگی همسایگان سرک بکشید.
۲- قبل از اینکه در آپارتمان ساکن شوید درمورد حق استفاده از پارکینگ و انباری مطلع شوید و جای دیگران را نگیرید. خاطرتان باشد از شروط ابتدایی داشتن رابطه سالم با همسایه‌ها این است که نه به حق دیگران تجاوز کنید و نه اجازه دهید کسی به حق قانونی شما تجاوز کند.
۳- از دیگر قوانین آپارتمان نشینی این است که کفش، گلدان و … را در راه پله که بین ساکنین مشترک است نگذارید. در مورد اجسامی که برای تزئین و زیبایی ظاهر آپارتمان در فضای مشاع آپارتمان قرار میگیرد، همه اعضا در جلسات ساختمان تصمیم می‌گیرند.
۴- حفظ نظافت آپارتمان از قوانین آپارتمان نشینی است. در مکان‌های مشترک مانند حیاط، راهرو و آسانسور آشغال نریزید.
۵- اگر مراسمی دارید که تا دیروقت طول می‌کشد (مراسم یا دورهمی‌های خاص مانند تولد و …)، سعی کنید همه‌ی همسایه‌ها را در جریان بگذارید و در ساعات بعد از ۹ شب تلاش بیشتری برای بر هم نخوردن آرامش همسایه‌ها به کار ببندید.
۶- از دیگر قوانین آپارتمان نشینی این است که اگر می‌خواهید به دلایلی از آب، برق یا گاز به مقدار زیادی استفاده کنید، مثلا می‌خواهید غذای نذری بپزید، از بقیه همسایه‌ها اجازه بگیرید. این عمل به خصوص زمانی اهمیت پیدا می‌کند که برای هر واحد قبض جدا وجود نداشته باشد در نتیجه سهم هر واحد بدون توجه به مقدار مصرف محاسبه شود.
۷- در ساعاتی که دیگران درحال استراحت هستند، مثل شب ها، ظهر‌ها و روز‌های تعطیل، سر و صدا ایجاد نکنید.
۸- کار‌ها و تعمیرات ساختمانی که سروصدا دارند را از ساعت ۹ تا ۱۳:۳۰، یا ۱۷ تا ۱۹ و در روز‌های غیرتعطیل انجام دهید.
۹- موسیقی نیز فقط باید در واحد خودتان شنیده شود. دلیلی وجود ندارد که همسایه هاتان مجبور به گوش دادن به موسیقی مورد علاقه شما باشند.
۱۰- در قوانین آپارتمان نشینی ایجاد تغییرات در نما و بالکن‌ها بدون هماهنگی با مالکین دیگر ممنوع است.
۱۱- در قوانین آپارتمان نشینی، نگهداری حیوانات خانگی در قسمت‌های مشترک مجاز نیست. همچنین در مورد نگه داری از حیوانات خانگی در واحد خودتان هم قوانینی وجود دارد. تنها زمانی مجاز به این کار هستید که نه تنها با قوانین آن آپارتمان تناقضی نداشته باشد بلکه بو، صدا و حضور حیوان خانگی در واحد شما به هیچ ترتیبی مزاحمتی برای دیگران ایجاد نکند.
۱۲- وقتی می‌خواهید میز‌ها و وسایل را جابجا کنید طوری به کف و دیوار‌ها ضربه نزنید که صدای آن به طبقات دیگر منتقل شود. سعی کنید اینطور کار‌ها را در زمان مناسب انجام دهید و زیرشان را با قالی یا موکت بپوشانید که صدای کمتری تولید شود.
۱۳- برای هر دوره یک مدیر آپارتمان انتخاب کنید که مسئولیت امور مشترک آپارتمان را برعهده بگیرد.
۱۴- شارژ و هزینه‌های آپارتمان را به موقع بپردازید.
۱۵- از وسایل همسایگان استفاده نکنید و به آنها آسیب وارد نکنید.
۱۶- پشت سر دیگر همسایگان حرف نزنید.
۱۷- اجازه ندهید که صدای دعواهایتان بیرون از واحدتان برود و باعث ناراحتی دیگران و خراب شدن وجهه شما شود.
۱۸- در مواقعی که زمان استراحت همسایگان می باشد، سراغ آنها نروید و درشان را نکوبید.
۱۹- اطلاعات شخصی همسایگان را به غریبه‌ها نگویید.
۲۰- هنگام ورود و خروج درب اصلی ساختمان را ببندید.
۲۱- درصورت خرابی یکی از قسمت‌های ساختمان، مدیر ساختمان را در جریان بگذارید.
۲۲- از دیگر قوانین آپارتمان نشینی این است که اگر مشکلی با یکی از همسایگان برایتان پیش آمده به آرامی و مودبانه مسئله را به او توضیح دهید و جار و جنجال راه نیاندازید.
۲۳- اگر مشکلی با یکی از همسایگان دارید که نمی‌توانید آن را حل کنید، با مدیر ساختمان مشورت کنید.
۲۴- در قوانین آپارتمان نشینی، استعمال دخانیات در مکان هان سربسته‌ی مشترک، مانند آسانسور و راهرو مجاز نیست.
۲۵- ساکن هر واحد مسئول پرداخت خسارت وارد شده به همان واحد، مانند گرفتن لوله‌های فاضلاب، صدمه به دیوار‌ها و … است.
26 – کفش های خود را در راه پله قرار ندهید.
27 – از نصب گلدان در جلو پنجره ها بسمت نمای ساختمان جددا خود داری نمایید.
28 – جهت حمل زباله از داخل واحد به بیرون ساختمان از سطل زباله استفاده نمایید، یا از چکیده نشدن پس آب زباله درون مشاعات مطمئن شوید.
29 – از روشن نگه داشتن خودرو در پارکینگ جددا خود داری نمایید.
30 – استعمال دخانیات را خارج از محوطه ساختمان انجام دهید.
قانون مهم درمورد رعایت نظم در ساختمان
ماده 48 قانون آپارتمان نشینی به چه موضوعی می پردازد ؟
طبق این ماده که در قانون آپارتمان نشینی به آن پرداخته شده است به موضوع رعایت نظم عمومی در یک مجتمع مسکونی می پردازد . در ماده ۴۸ عنوان شده است که قراردادن کفش ، دمپایی و جا کفشی در پشت درب آپارتمان و در محوطه راهروها ممنوع است و ساکنین بایستی به این موضوع توجه داشته باشند و نظم عمومی ساختمان را از بین نبرند . این ماده از قانون به رعایت نظم عمومی در یک ساختمان تاکید می ورزد بخصوص نظم و آرایش منظم راهرو ها که بیشتر عبور و مرور ساکنین از آنجا صورت می گیرد و بهم ریختگی و نداشتن ترتیب در آنجا باعث آزردگی دیگر ساکنین می شود .
برای مطالعه مقاله همه چیز درباره قوانین مالک و مستاجر! کلیک کنید.
اهمیت نظم عمومی در یک مجتمع مسکونی
لغت نظم در حوزه های مختلف دارای معانی و مفهوم های متفاوتی است از این رو نظم در یک مجتمع مسکونی بدین گونه معنا می شود که تمام ساکنین یک مجتمع مسکونی باید ترتیب و آرایش ظاهری ساختمان را حفظ کنند بدین صورت که نباید نظم و ترتیب راهرو ها و دیگر قسمت های مشاع را برهم زنند .
رعایت نظم عمومی در یک مجتمع مسکونی از چه چیزی نشات میگیرد ؟
نظم موجود در یک مجتمع مسکونی برخاسته از ارزش ها و باورهایی می باشد که در آنجا حاکم است . هر قدر فرهنگ آپارتمان نشینی در یک مجتمع حاکم باشد نظم عمومی آن مجتمع نیز از سطح بالاتری برخوردار می باشد . رعایت نکردن نظم در راهرو ها ، ریختن زباله در محوطه ی مجتمع و بی توجهی به حق دیگران در موارد مختلف ، فقط بخش کوچکی از رفتارهایی است که بعضی اوقات با آن روبرو می شویم . رعایت نکردن نظم می تواند بر افرادی که درصدد رعایت قوانین و هنجار‌ها هستند نیز تاثیر بگذارد ، بنابراین باید با ایجاد فرهنگ سازی و وسواس در اجرای قانون آپارتمان نشینی ، اساس نظم پذیری عمومی را تقویت کرد . وقتی افراد ساکن در مجتمع احساس کنند در صورت انجام رفتا‌ر‌های ناهنجار مورد انتقاد و سرزنش دیگران قرار می‌گیرند ، از انجام رفتار ناهنجار خودداری می کنند و الگوی نظم عمومی را می پذیرند .
چه لزومی به رعایت قوانین آپارتمان نشینی وجود دارد ؟
امروزه زندگی آپارتمان نشینی نیازمند توجه به قوانین و آداب آن است ، چرا که رعایت نکردن حقوق و ملزومات آپارتمان نشینی ، تنش‌ها و ناملا‌یمات زیادی را دامن می‌زند . افراد در درون خانه خود نیز باید مراعات همسایگان را کنند و به حقوق آنها احترام بگذارند . زیرپا گذاشتن قوانین و آداب آپارتمان نشینی ، موجبات آزار دیگران و حتی خود را فراهم می‌آورد . گسترش بی نظمی در یک مجتمع همچنین موجب هرج و مرج و از هم پاشیدن اعتماد بین همسایگان می شود و باعث می گردد هر فردی به فکر منافع فردی به جای منافع عمومی باشد .
در یک مجتمع مسکونی قوانین آپارتمان نشینی اولویت دارد یا عرف موجود ؟
در برخی از آپارتمان ها هیئت مدیره تصمیم می گیرند که در برخی موارد با توجه به اینکه قانون نیز درباره ی آن روشنی انداخته اما عرف را در نظر بگیرند و از آن تبعیت کنند . اگر بخواهیم تعریفی از عرف داشته باشیم ، عرف عبارت است از رفتاری که به تدریج شکل گرفته و تکرار می شود و اشخاص اعتقاد به الزام آور بودن آن رفتار دارند .
رعایت نکردن قانون آپارتمان نشینی از سوی یکی از همسایگان
بعضی مواقع در بین دوست و آشنایان خود کسی را می توانید پیدا کنید که از همسایه خود شاکی باشد و مزاحمت های همسایه به عاصی شدن وی بینجامد و تصمیم بگیرد از همسایه مزاحم خود شکایت کند . برخی از افراد با رعایت نکردن نظم عمومی در یک آپارتمان باعث آزردگی سایرین می شوند . مثلا برخی از همسایگان کفش ها و دمپایی های خود را در محوطه ی راهرو ها بصورت بهم ریخته رها می کنند که این امر باعث مزاحمت برای دیگران می شود . در این بخش از این مقاله راه های قانونی شکایت از همسایه و نقش مدیر ساختمان در حل آن ها را می پردازیم .
آیا ساکنین یک مجتمع حق دارند کفش های خود را در بیرون منزل خود بگذارند ؟
در این مورد سوالی که مطرح می شود این است که آیا گذاشتن کفش جلوی در آپارتمان و در راهرو ممنوع است ؟ آپارتمان‌ها از آنجایی که دارای قسمت‌های مشاع هستند قوانین و مقررات خاص خود را دارند و به همین منظور قانون تملک آپارتمان‌ها به وجود آمده است برای پاسخ به این سوال لازم است ابتدا مشاعات ساختمان را بشناسیم و سپس به آن پاسخ دهیم .
کدام ماده از قانون تملک آپارتمان ها از گذاشتن کفش بیرون از منزل ممانعت می کند ؟
با توجه به قانون تملک آپارتمان ، ساکنین یک مجتمع مسکونی حق ندارند کفش های خود را در بیرون منزل و در راهرو که جزء مشاع حساب می شود بگذارند . به موجب تبصره ماده ۳ آیین نامه قانون تملک آپارتمان ها گذاشتن کفش جلوی در آپارتمان ممنوع است ؛ زیرا زیبایی و نظم ساختمان را بر هم می‌زند . علاوه بر این ، ممکن است در مواقعی کفش ها توسط مهمان ها یا افرادی خارج از آپارتمان به سرقت رود ، و این امر موجب تنش و اختلاف بین اهالی ساختمان شود .
آیا می توان از یک جا کفشی برای نگهداری کفش ها در بیرون منزل استفاده کرد ؟
هر چند در این مورد قانون تملک آپارتمان ها این اجازه را به ما نمی دهد ولی در برخی ساختمان ها با اتقاق نظر تمامی ساکنین آن ، استفاده از جاکفشی در بیرون منزل ممانعتی ندارد و ساکنین می توانند کفش ها و دمپایی های خود را در داخل جاکفشی بگذارند و از رها کردن آن در جلوی درب منزل خود خودداری کنند .
با همسایه ای که نظم عمومی ساختمان را رعایت نمی کند چگونه باید برخورد کرد ؟
اولین نکته ای که باید در برخورد با همسایه متخلف در نظر داشت این است که قبل از هر چیز سعی کنید موضوع را با گفتگو و بصورت مسالمت آمیز رفع کنید . ببینید آیا مزاحمتی که همسایه تان برای شما ایجاد کرده ناشی از سهل انگاری و بی‌توجهی اش است ؟ یا بصورت عمدی و خود خواسته اقدام به انجام چنین کاری می کند . بنابراین اگر می‌بینید همسایه تان در مزاحمت ایجاد شده تقصیر واضحی ندارد یا مزاحمتش موقتی است بهتر است با سعه صدر با موضوع برخورد کنید . بهتر است در ابتدای امر به همسایگان این چنینی ، لزوم رعایت نظم و منظم کردن کفش ها را توضیح دهید . در صورت رعایت نکردن و انسداد مسیر رفت آمد شما ، می توان در برخورد با چنین افرادی تدبیر دیگری اندیشید .
وظیفه ی مدیر در حل منازعات بین ساکنین ؟
هر کدام از ساکنین اگر از همسایه خود در زمینه ی رعایت نکردن نظم عمومی ساختمان و رها و پراکنده کردن کفش ها در محوطه ی راهرو اعتراضی داشته باشند می توانند موضوع را با مدیر ساختمان در میان بگذارند . وی نیز وظیفه دارد به شکایت فرد رسیدگی کند و به واحد متخلف تذکرات لازم را بدهد .
شکایت از همسایه متخلف در مراجع قضایی
اگر همسایه نسبت به نظم و مرتب بودن راهرو های مشترک اقدامی انجام نداد و تذکرهای مدیر ساختمان نیز کارساز نشد ، بهتر است به مراجع قضایی رجوع شود . زیرا آخرین راه برای احقاق حق همیشه مراجعه به مراجع قضایی است . شما و سایر همسایه ها می‌توانید برای شکایت از همسایه خود با تنظیم یک شکایت نامه به دادسرا یا شورای حل اختلاف محل مراجعه کنید . البته فقط زمانی خودتان را درگیر روند پیچیده رسیدگی به پرونده‌های قضایی کنید که مزاحمت همسایه تان جدی باشد .
آیا مراجع قضایی قانون تملک آپارتمان ها را در نظر می گیرند یا عرف برایشان مهم است ؟
بطور کلی می توان گفت که در جایگاه قانون و رسیدگی به شکایات ارباب رجوع ها به مساله عرف نیز توجه می شود اما با در نظر داشتن مواردی . در کل می توان چنین گفت که عرف می تواند توسط قانون منسوخ یا پذیرفته گردد . زیرا عرف لازم الاجرا نیست اما قانون لازم الاجر است ؛ بنابراین تردیدی نیست که قانون می‌تواند اهمیت و نقشی به مراتب بالاتر از عرف را دارا باشد . اگر عرف را مهم تر و بالاتر از قانون بدانیم ، در حقیقت جامعه را منجنیق وار به دوران بدویت خویش پرتاب کرده‌ایم ، زیرا در این صورت نیازی به دادگاه و شورای حل اختلاف نخواهد بود . با فراز دانستن عرف نسبت به قانون می توان جامعه را بدون نیاز به دستگاه قانون گزاری و با شیوه‌های کهن عرفی اداره نمود و البته دستاورد دهشتناک آن را نیز گواه بود .
نتایج پایین آوردن شأن و جایگاه قانون دربرابر عرف ، جامعه را در دراز مدت دچار گسست و هرج ومرج خواهد نمود ، و در جامعه‌ای که نسبت به این گونه سخنان واکنش شایسته و بایسته‌ای ابراز نشود، اندک اندک، عرف جای قانون را می گیرد . هرچند در قانون بطور آشکار و ویژه از عرف ذکری به میان نمی آید اما به نحوی مورد حمایت و ملاک عمل قرار داده شده و ضمانت اجرایی برای آن تعیین می‌شود . اساس بیشتر قوانین ، عرف بوده . در فقه اسلام در تعیین موضوع معاملات و احکام، عرف معتبر است.
با توجه به مواردی که ذکر شد عدم رعایت برخی مسائل توسط همسایگان باعث بروز اختلاف و مشکل می شود. در چنین شرایطی بهترین راه حل این است که با همسایه بصورت کاملا دوستانه صحبت شود. سپس به مدیر ساختمان اطلاع داده شود. آنچه در مورد عرف ذکر شده است قوانینی می باشد که ساکنین یک ساختمان برای مسائل خود تعیین می کنند. هر خانواده یک عضو از ساختمان مسکونی می باشد و باید نظر دهد تا نظم در ساختمان اجرا شود. حال این که این نظم علاوه بر تعیین اجرا نیز گردد. برای همین عرف هر ساختمانی در مرحله اول تعیین کننده آن است که وضعیت کفش ها در آپارتمان باید چطور باشد. اگر مشکل با صحبت حل نشد باید به مراجع قضایی مراجعه کرد و به حل آن پرداخت. در کل باید گفت معمولا همسایه ها با صحبت بسیاری از مشکلات خود را در ساختمان می توانند حل کنند.
نحوه بوجود آمدن قانون آپارتمان نشینی
برخی معتقدند که ” سبک زندگی آپارتمان نشینی یک اجبار اجتماعی ست” . اگر بخواهیم به این جمله درست نگاه کنیم باید بگوییم این دیدگاه واقعا درست است. کمبود درآمد در روستا از یک طرف و امکاناتی زیادی که در شهرها وجود دارد مردم را به مهاجرت تشویق کرده است. این مهاجرت بیشتر به دلیل درآمد و امکانات بیشتر بوده است. حال آنکه هزینه های زندگی نیز بیشتر شده است. یک فرد در روستا هزینه کمتری نسبت به یک مهاجر در تهران پرداخت می کند اما سطح درآمدی بالا این مشکل را پوشش می دهد.
برخی نیز بخاطر آن که امکانات شهر قابل قیاس با روستا نیست به شهر مهاجرت می کنند. در روستا درمانگاه یا بیمارستان وجود ندارد. آتش نشانی یا کتابخانه وجود ندارد. فضاهای تفریحی یا علمی کافی وجود ندارد. همه اینها مشوق افراد در مهاجرت به شهر هستند. از طرفی همان فرد در روستا حال روحی بهتری دارد. هوای روستا سالم تر است. مواد ارگانیک مانند شیر و لبنیات تازه در دسترس است. حالا اجبار اجتماعی بخاطر کمبود فضا در شهرها همگان را مجبور به زندگی در آپارتمان کرده است.
با شروع چالش ها و مشکلات بین ساکنین آپارتمان قانون تملک آپارتمان ها در سال 43 به تصویب رسید و آیین نامه اجرایی آن نیز چهار سال بعد، تدوین شد. این باعث شد تا بسیاری از آپارتمان نشینان مشکلاتشان مرتفع شود. اما فقط این موضوع نبود. بلکه موضوعات دیگری نیز در آن سهیم بودند. اصلاح آیین نامه اجرایی آپارتمان ها در دهه 60 در حالی مورد بازبینی مجدد قرار گرفت که مردم در این دهه به زندگی در آپارتمان روی آورده و در کشاکش زندگی در آنها با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کردند.
مشکلات آپارتمان نشینی
– بلند صحبت کردن: از آنجایی که بسیاری از ساکنین شهرها از دهات و روستاهای اطراف یا شهرهای دور افتاده به شهرهای بزرگ آمده بودند با سبک زندگی در شهرها مشکل داشتند. مثلا بلند صحبت کردن عادت بسیاری از مردم ساکن روستاهاست. این عادت در شهر هم تکرار می شد که سبب مشکلات عدیده ای ست.
– رفت و آمد در هر زمان از شبانه روز : رفت و آمد زیاد در هر ساعت از شبانه روز شاید در خانه های ویلایی یا بزرگ معنایی نداشته باشد اما در یک آپارتمان به شدت موجب آزار و اذیت است.
– بلندی صدای تلویزیون، رادیو و ضبط صوت ها: بدترین نوع آزار در ساختمان ها استفاده از وسایل صدادار است. بسیاری از ساکنین این مورد را با شعار چاردیواری اختیاری به هیچ عنوان رعایت نمی کنند. این عامل یکی از دردسرهای ساکنین هر ساختمانی است. کسی که تازه به زندگی آپارتمان نشینی روی آورده است به هیچ عنوان نمی تواند با صدای آرام در خانه خود زندگی کند.
دیدگاه در مورد فرهنگ آپارتمان نشینی
برخی معتقدند آپارتمان نشینی مجموعه ای از هنجارهاست. رفتارهایی که باید رعایت شود تا زندگی در آپارتمان بتواند به خوبی پیش برود. بطور کلی باید گفت فرهنگ آپارتمان نشینی به معنای توجه به آداب، قواعد و الزام های زندگی در محیط جمعی، یعنی آپارتمان نشینی معنا و مفهوم پیدا می کند و دوری از آن باعث بالا رفتن مشکلات اجتماعی خواهد شد. این نظر با دیدگاه بسیاری از جامعه شناسان همسو می باشد.
باید گفت فرهنگ بخشی جدانشدنی در هر زندگی آپارتمان نشینی می باشد. اگر از زندگی آپارتمان نشینی این مساله را جدا کنیم باید به کل این سبک زندگی را کنار بگذاریم چرا که مشکلات و درگیری هایی ایجاد می شود که به هیچ عنوان قابل حل شدن نیست.
این بدان جهت است که بسیاری از مردم حقوق خود را بر حقوق دیگران ارج می نهند . گاها آن را رعایت نمی کنند و باعث می شود تا همسایه پایینی یا بالایی در آپارتمان آسیب بیند.
معضلات اجتماعی دیگر نیز از همین عدم رعایت فرهنگ در ساختمان بوجود می آید. کسی که به حق خود در ساختمان قانع نیست در جامعه نیز دست به تخطی می زند. برای رسیدن به یک فرهنگ خوب همه جامعه وظیفه دارند تا آن را رعایت و با نسل های بعدی خود به اشتراک بگذارند. دو نکته حائز اهمیت در آپارتمان نشینی آن است که باید قوانین آن را توسط خود رعایت کنیم و توقع رعایت آن را از سایر ساکنین نباید داشته باشیم. این بدان جهت است که برخی از ساکنین واقعا تازه به زندگی آپارتمان نشنی روی آورده اند و با بسیاری از مسائل آن آشنا نیستند. برخی نیز با توجه به آن که این سبک زندگی را نمی پسندد سعی دارند تا آن را رعایت نکنند.
قانونگذار در این بحث وارد شده است و با گذاردن قوانین لازم تا حدودی جلوی این مشکلات را گرفته است. اما اگر یک همسایه ای نخواهد آن را رعایت کند پروسه پیگیری قضایی حوصله را از سایر همسایگان می گیرد. بدین صورت برخی همسایگان با تحمل یا برخی با جابه جایی سعی در حل مسئله دارند. این مسائل به حدی خود را در جامعه ما نشان داده اند که برخی مدیران شهری آن را معضل مدیریتی شهرها به حساب می آورند. برخی مدیران با بیان این که سبک زندگی آپارتمان نشینی یک سبک تازه زندگی محسوب می شود و هنوز چالش هایی دارد که توسط قانون شناسایی نشده اند ، این سبک را جز معضلات شهری به حساب می آورند. معضلاتی که به دیگر معضلات شهر اضافه شده است و جامعه با آن دست و پنجه نرم می کند.
برخی از مسئولان شهری عقیده دارند که باید این سبک زندگی عوض شود و دوباره به سبک بافت سنتی برگردیم اما امکانات این اجازه را به آنها نمی دهد. چرا که مصالح ساختمانی مورد نیاز یک خانه ویلایی بیشتر از یک واحد مسکونی است و باید به آن توجه شود. از طرفی زندگی در آپارتمان شیوه کشورهای اروپایی ست که با ورود به ایران در 5 دهه گذشته توانسته است جایگاه خوبی را در شهرها به دست بیاورد. با این اوصاف اما باز هم زندگی در آپارتمان نتوانسته است آن راحتی و آسایش در خانه های جدا را فراهم کنند. گاها مدیران بر این باورند که با گسترش زمین های شهری شاید بتوان راهی برای برون رفت از این چالش ایجاد کرد اما برخی دیگر بر این باورند که 5 دهه زندگی باعث شده است بسیاری از جوانان به سمت خانه های جدا نروند.
آموزش و ترویح فرهنگ آپارتمان نشینی
همانطور که می دانید وقتی سبک زندگی آپارتمان نشینی بوجود آمد ضرورت آموزش و ترویج فرهنگ آن نیز یک نیاز اساسی برای شهروندان محسوب شد. همواره رسانه های گوناگون درجه ترویج این فرهنگ تلاش کرده اند. شهرداری با نصب پلاکاردها در سطح شهر و بیلبوردهای تبلیغاتی سعی در مهم جلوه دادن این فرهنگ داشته است. صدا و سیما نیز با ساخت برنامه های مستند و فیلم ها سعی کرده است این فرهنگ را به خانه ها بکشد و نسل های مختلف را با آن آشنا کند. در کنار رسانه ها قانونگذار به تبیین ارتباطات همسایگان و تشریح قوانین لازم در جهت رعایت حقوق یکدیگر حرکت کرده و قانون تملک آپارتمان ها و آیین نامه های اجرایی آن را ایجاد نموده است.
صحبت مسئولین و آموزش مدیران ساختمان ها بخش دیگری از کارهایی ست که در جهت فرهنگ آپارتمان نشینی انجام پذیرفته اما با این حال هنوز هم مشکلاتی وجود دارد. دلیل این امر عدم اشتیاق برخی از ساکنین به یادگیری یا رعایت اصول آپارتمان نشنیی می باشد.