رابطه نامشروع به معنای برقراری رابطه جنسی بین دو نفر که ازدواج نکرده‌اند، در قانون جمهوری اسلامی به عنوان یکی از جرایم جنایی شناخته شده است. این جرم در قانون جمهوری اسلامی با جرم مادن زنا شناخته می‌شود و با مجازات‌های مختلفی همراه است.
مصادیق رابطه نامشروع
1. دست دادن و یا روبوسی:
دست دادن و یا روبوسی به تنهایی به عنوان یک مصداق از رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی شناخته نمی‌شود. اما اگر این رفتارها با هدف ایجاد تحریک جنسی و در پی آن ایجاد رابطه جنسی نامشروع صورت گیرد، به عنوان یکی از مصادیق رابطه نامشروع در نظر گرفته می‌شود.
2. مادن زنا:
مادن زنا به معنی اقدام به رابطه جنسی بدون ازدواج است و به عنوان یکی از مصادیق رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی شناخته می‌شود. این رفتار مجرمانه بوده و با جرم مادن زنا محاکمه می‌شود.
3. لمس کردن جنس مخالف:
لمس کردن جنس مخالف بدون رضایت آن شخص، به عنوان یکی از مصادیق رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی شناخته می‌شود. این رفتار مجرمانه بوده و با جرم تجاوز محاکمه می‌شود.
4. داشتن پوشش نامناسب با آرایش زیاد:
داشتن پوشش نامناسب با آرایش زیاد به تنهایی به عنوان یک مصداق از رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی شناخته نمی‌شود. اما اگر این رفتار با هدف تحریک جنسی و در پی آن ایجاد رابطه جنسی نامشروع صورت گیرد، به عنوان یکی از مصادیق رابطه نامشروع در نظر گرفته می‌شود.
5. اشاعه فقر و فحشا:
اشاعه فقر و فحشا به تنهایی به عنوان یک مصداق از رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی شناخته نمی‌شود. اما اگر این رفتار با هدف تحریک جنسی و در پی آن ایجاد رابطه جنسی نامشروع صورت گیرد، به عنوان یکی از مصادیق رابطه نامشروع در نظر گرفته می‌شود.
6. انتشار محتوای که نامناسب باشد:
انتشار محتوایی که نامناسب باشد، به تنهایی به عنوان یک مصداق از رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی شناخته نمی‌شود. اما اگر این رفتار با هدف تحریک جنسی و در پی آن ایجاد رابطه جنسی نامشروع صورت گیرد، به عنوان یکی از مصادیق رابطه نامشروع در نظر گرفته می‌شود. اما باید توجه داشت که انتشار محتوای نامناسب باعث آسیب رساندن به جامعه و اخلاق عمومی می‌شود و در قانون جمهوری اسلامی، تحت عنوان جرم توهین به اخلاق عمومی محاکمه می‌شود.
7. راه انداری مراکز فساد:
راه انداری مراکز فساد، به عنوان یکی از مصادیق رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی شناخته می‌شود. این رفتار مجرمانه بوده و با جرم فساد محاکمه می‌شود. باید توجه داشت که فساد به هر شکلی مضر است و باعث آسیب رساندن به جامعه و اخلاق عمومی می‌شود.
فرق رابطه نامشروع و رابطه دون زنا
رابطه نامشروع و رابطه نامشروع دون زنا در قانون جمهوری اسلامی دو مفهوم مجزا هستند. این دو مفهوم با هم تفاوت دارند. در زیر به تفاوت این دو مفهوم اشاره می‌شود:
1. رابطه نامشروع:
رابطه نامشروع به معنای رابطه جنسی بین دو نفر است که ازدواج نکرده‌اند. این رابطه می‌تواند شامل مواردی مانند رابطه جنسی بین دو نفر مجرد، رابطه جنسی بین دو نفر متاهل که با هم ازدواج ندارند، تحریک به رابطه نامشروع، عرضه خدمات جنسی، دیدار و همجنس‌گرایی و … باشد. در این رابطه، شخص‌هایی که در آن شرکت می‌کنند، ممکن است از هم خبر داشته باشند ولی ازدواج نکرده‌اند.
2. رابطه نامشروع دون زنا:
رابطه نامشروع دون زنا به معنای رابطه جنسی بین دو نفر است که یکی از آن‌ها متاهل است. در این رابطه، حداقل یکی از شرکت کنندگان در رابطه باید متاهل باشد. بنابراین، اگر رابطه بین دو نفر مجرد باشد، این رابطه به عنوان رابطه نامشروع و نه رابطه نامشروع دون زنا شناخته می‌شود.
تفاوت رابطه نامشروع و زنا
در قانون جمهوری اسلامی، رابطه نامشروع و زنا به عنوان دو جرم مجزا شناخته شده‌اند. هر یک از این جرایم دارای تفاوت‌هایی با یکدیگر هستند.
1. رابطه نامشروع:
رابطه نامشروع به معنای برقراری رابطه جنسی بین دو نفر که ازدواج نکرده‌اند، محسوب می‌شود. این جرم دارای دامنه گسترده‌تری است و می‌تواند شامل مواردی مانند رابطه جنسی بین دو نفر مجرد، رابطه جنسی بین دو نفر متاهل که با هم ازدواج ندارند، تحریک به رابطه نامشروع، عرضه خدمات جنسی، دیدار و همجنس‌گرایی و … باشد.
2. زنا:
از سوی دیگر، زنا به معنای برقراری رابطه جنسی بین زن و مرد نامحرم است. در این جرم، فقط رابطه جنسی بین زن و مرد نامحرم مورد نظر قرار می‌گیرد و نمی‌تواند شامل سایر مواردی که در رابطه نامشروع ممکن است رخ دهد، باشد.
شواهد و مدارک برای اثبات
در قانون جمهوری اسلامی، برای اثبات رابطه نامشروع و زنا، باید شواهد و مدارک مورد نیاز را ارائه کرد. این شواهد و مدارک باید به گونه‌ای باشد که قاطعیت و وجود رابطه نامشروع یا زنا را برای قضات و مراجع قضایی قابل تأیید کنند.
1. شهادت دو شاهد:
برای اثبات رابطه نامشروع و زنا، شهادت دو شاهد مرد برای مرد و دو شاهد زن برای زن لازم است. این شهادت‌ها باید در مورد وجود رابطه جنسی بین زوجین و نامحرم بودن آن تأیید داشته باشند.
2. تصادفی بودن بارداری:
اگر بارداری ناشی از رابطه نامشروع یا زنا باشد، این می‌تواند به عنوان شواهدی برای اثبات رابطه نامشروع و زنا مورد استفاده قرار گیرد. در این حالت، لازم است تأیید شود که پدر بارداری نامحرم است.
3. دسترسی به محل رابطه جنسی:
اگر افرادی حاضر در محلی که رابطه جنسی اتفاق افتاده است، به عنوان شاهدان در دادگاه حاضر شوند و بگویند که این رابطه جنسی بین دو نفر رخ داده است، می‌تواند به عنوان شواهدی برای اثبات رابطه نامشروع و زنا مورد استفاده قرار گیرد.
4. شواهد مادی:
برخی از شواهد مادی مانند لکه‌های خونی در لباس‌ها، مواد دفن شده و غیره می‌توانند به عنوان شواهدی برای اثبات رابطه نامشروع و زنا مورد استفاده قرار گیرند.
5. اعتراف به رابطه جنسی:
اگر طرفین به رابطه جنسی اعتراف کرده باشند، این می‌تواند به عنوان شواهدی برای اثبات رابطه نامشروع و زنا مورد استفاده قرار گیرد.
اثبات زوال بکارت با انگشت
در مورد اثبات زوال بکارت با انگشت، باید گفت که به هیچ عنوان نمی توان با پیامک یا در فضای مجازی این موضوع را اثبات کرد. زیرا برای این کار، نیاز به بررسی های حضوری و اطلاعات دقیق مربوط به شخص و بکارت با انگشت او داریم که تنها قابل بررسی توسط مسئولین مربوطه، مانند پلیس و سازمان ثبت احوال، هستند. در نتیجه، در صورتی که شخصی متهم به زوال بکارت با انگشت شود، باید مدارک و شواهد مربوط به این موضوع را در دادگاه ارائه کند و دادگاه با بررسی مدارک و شواهد ارائه شده، تصمیمات لازم را می‌گیرد.
مجازات رابطه نامشروع
در قانون جمهوری اسلامی، رابطه نامشروع به عنوان یکی از جرایم جنایی شناخته شده است و با مجازات‌هایی همراه است. مجازات‌های مختلفی برای رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی وجود دارد که به شرح زیر است:
1. جرم مادن زنا:
در صورتی که دو فرد بدون ازدواج رابطه جنسی داشته باشند، با جرم مادن زنا مواجه می‌شوند. این جرم با مجازات‌های مختلفی همراه است که شامل حبس و شلاق است.
2. جرم تجاوز:
جرم تجاوز به معنای اقدام به لمس کردن جنسی بدون رضایت شخص مقابل است و با مجازات‌های سنگین‌تری همراه است که شامل حبس، شلاق و حتی اعدام است.
3. جرم تحریک به رابطه نامشروع:
تحریک به رابطه نامشروع به معنای ایجاد برانگیختگی جنسی در شخص دیگری با هدف ایجاد رابطه نامشروع است. این جرم با مجازات‌های مختلفی همراه است که شامل حبس و شلاق است.
4. جرم توهین به اخلاق عمومی:
انتشار محتوای نامناسب و تحریک کننده جنسی به عنوان توهین به اخلاق عمومی در نظام قانونی جمهوری اسلامی شناخته شده است و با مجازات‌های مختلفی همراه است که شامل حبس و شلاق است.
5. جرم فساد:
راه اندازی مراکز فساد و ایجاد فضاهایی برای رابطه نامشروع به عنوان جرم فساد شناخته شده است و با مجازات‌های سنگین‌تری همراه است که شامل حبس و شلاق می‌شود.
6. جرم قاچاق انسان:
رابطه نامشروع در مواردی که به صورت قاچاق انسان اتفاق می‌افتد، به عنوان جرم قاچاق انسان شناخته شده است و با مجازات‌های سنگین‌تری همراه است که شامل حبس و شلاق و حتی اعدام است.
نکات مهم
1. اگر شخص شاکی رضایت بدهد، مجازات پابرجاست:
در این مورد، اگر شخصی شاکی از رابطه نامشروع باشد و رضایت خود را به قاضی اعلام کند، رابطه نامشروع همچنان در دستور قضایی قرار می گیرد و مجازاتی نیز برای این اقدام تعیین می شود.
2. رابطه نامشروع فقط منوط به رابطه جنسی نمی باشد:
با وجود اینکه بسیاری از موارد مربوط به رابطه نامشروع به رابطه جنسی مرتبط هستند، اما این موضوع به همین معنا نیست که رابطه نامشروع فقط به رابطه جنسی محدود می شود. به همین دلیل، در بسیاری از موارد، رابطه نامشروع در قانون جمهوری اسلامی تعریف شده است.
3. ارتکاب رابطه نامشروع زن متاهل هیچ تاثیری در مهریه آن ندارد:
در صورتی که زنی متاهل با شخصی رابطه نامشروع داشته باشد، این اقدام هیچ تاثیری در مهریه او ندارد و مهریه همچنان باید پرداخت شود.
4. حق ارث زن نیز ساقط نمی شود:
رابطه نامشروع زن متاهل باعث ساقط شدن حق ارث او نمی شود و او همچنان حق ارث دارد.
5. اگر مرد متاهل مرتکب رابطه نامشروع شود حق طلاق به زن داده می شود:
در صورتی که مرد متاهل با شخصی رابطه نامشروع داشته باشد، زن حق طلاق از او خواهد داشت.
6. حق نفقه همچنان برای زن محفوظ می ماند:
در صورتی که زن از مرد طلاق بگیرد، همچنان حق نفقه از او خواسته خواهد شد و مرد موظف به پرداخت آن خواهد بود.
7. در مورد حضانت فرزند، قاضی در این مورد تصمیم گیری می کند:
در صورتی که زوجین دارای فرزند باشند و در حین زندگی با یکدیگر جدا شوند، قاضی در مورد حضانت فرزند تصمیم می گیرد و تصمیم نهایی را اعلام می کند. معیارهای مورد برای تصمیم گیری در مورد حضانت فرزند، شامل سن و سلامتی فرزند، قابلیت مراقبت و توانایی مالی و نظارت والدین بر فرزند می باشد. در این مورد، اگر یکی از والدین رابطه نامشروع داشته باشد، این موضوع باید در تصمیم گیری قاضی مورد بررسی قرار گیرد و ممکن است تاثیری در تصمیم نهایی داشته باشد.